Het kost je blijkbaar geen moeite om het te verwerken? ALS je het al moest verwerken, want daar lijkt het niet echt op.
Bier, zuipen, strontzat rondlopen tot de vroege uurtjes,... Like in the good old days...
Je vrienden zullen wel opgetogen zijn, de verloren zoon is terug, zonder een lief dat ze van minuut 1 niet konden uitstaan.
Misschien is DAT wel de reden?
Ben je niet dat je op een leeftijd gekomen waar het hoog tijd is om is na te denken over het leven? Wat je eigenlijk echt wil? Wat je verwacht van een vrouw?
En of je tot nu toe wel de juiste keuzes hebt gemaakt.
Speeltijd is over, en als je niet van die mening bent...
...Dan moet je maar eeuwig de jolige vrijgezel blijven.
Op een dan zal je wel inzien dat het leven meer is dan drank en uitgaan, althans, dat hoop ik voor jou.
Smaakt best bitter, al zou 'k het me niet meer mogen aantrekken.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Een prachtig stukje tekst (weeral)! Ik kan hier gaat zitten vertellen dat ik begrijp wat je meemaakt enzo, maar dat kan ik niet. Geen enkel verdriet is hetzelfde en niemand kan ook meer beseffen hoe je u nu voelt.
Ik zou u graag op de één of andere manier een hart onder de riem willen steken, maar het is moeilijk om de juiste woorden te vinden.
Kop op! Hoe duister de situatie voor u nu ook lijkt, er is toch altijd een (klein) lichtpuntje in je leven waar je je aan kan optrekken. Ik hoop echt voor u dat je deze periode snel achter u kunt laten en terug de 'vrolijke Belle' wordt, zoals iedereen u kent en waar ik u altijd voor bewonderd heb.
Hou je goed!
Mijn lieve Belle,
wat heb je van die rotzak gehouden en hij was je helemaal niet waard.Spijtig dat je de echte liefde niet meer kan leren kennen, want jij had zo veel te geven. Spijtig dat wij de vrolijke Belle nog alleen in ons hart kunnen dragen, maar daar zal je altijd een plaats hebben.
Dag Belleke
Een reactie posten