donderdag 16 november 2006

"Wadisda?"

"Zonen blog, wadisda?", die vraag kreeg ik vandaag voorgeschoteld...
Voor iemand die zich enkel in boeken en vrouwenblaadjes (met name de Libelle) stort, mijn computeranalfabetische (dat zal ik later wel eens verduidelijken) moeder dus, is dit een zeer normale vraag. :-)

En wat is nu juist zo'n blog? Wel, ik heb het eens moeite gedaan en heb het opgezocht op wikipedia: "Een weblog, of ook wel blog, is een website die regelmatig - soms meerdere keren per dag - vernieuwd wordt en waarop de geboden informatie in chronologische volgorde (op datum) wordt weergegeven. De auteur biedt in feite een logboek van informatie die hij wil delen met zijn publiek, de bezoekers van zijn weblog. Meestal gaat het hier om tekst, het kan ook om foto's (een fotoblog), video (vlog) of audio (podcast) gaan."
Simpel, toch?
Het is eigenlijk, in de meeste gevallen, de leuke hedendaagse vorm van
het eeuwenoude dagboek met slotje.

Nu kan je je nog de vraag stellen waarom in godsnaam iemand zo'n blog wil maken? Omdat het een rage is, en omdat iedereen het doet? Om je mening over de huidige maatschappij kenbaar te maken? Om verveling tegen te gaan? Om om om...?
Ik heb een blog omdat het gewoon pure fun is... En omdat ik ook wel graag schrijf. Ik studeer niet voor niets journalistiek he!?

Ik zou uren over mezelf kunnen schrijven, wat voor een geweldig toffe madam ik wel ben met een apart gevoel voor humor en met de nodige portie verstand.
...Maar, wees gerust, dat ga ik jullie besparen!
'k Ga wel schrijven over de dingen die mij bezighouden, waar ik
's nachts wel eens van wakker durf te worden, over de leuke mensen in mijn leven, de rare kronkels in mijn hersenen,...
Kortom: De wereld van Belle!



dinsdag 14 november 2006

Voor een monument...

Vorig seizoen stonden we met één been in 2e klasse en gaf niemand nog een cent voor de kansen van de Sportkring…

…Tot die onbekende Nederlander op het toneel verscheen. Een man wiens enthousiasme en groot hart meteen heel de Lierse familie in zijn greep had, en weer voor de nodige portie kracht en vertrouwen zorgde om voor iedere match en voor ieder punt te vechten als leeuwen.

We stonden voor een quasi onmogelijk opdracht, maar, maar liefst 24 punten werden in de terugronde gehaald, de laatste match van het seizoen werd gewonnen… Maar Beveren stak er in de laatste 2 minuten nog een stokje voor en we konden nog enkele weken meer zwoegen. De zware eindronde werd met succes afgerond, en de supporters gaven hun onvoorwaardelijke steun aan de ploeg en aan een geweldig man die ons mee in 1ste klasse heeft gehouden. Misschien niet met zijn tactisch inzicht, maar des te meer met zijn aanstekelijk enthousiasme.

Na een korte rustpauze begon Lierse hoopvol en met volle moed terug aan het nieuwe seizoen. Met de, zo goed als, gloednieuwe spelerskern trokken we weer ten strijde. Enkele maanden later blijkt dat deze spelerskern geen kwaliteit in huis heeft en dat het alweer een ontzettend moeilijk seizoen zal zijn voor de Liersesupporters. Troosteloos laatste staan met een magere 2 op 36, troosteloos moeten toekijken hoe Lierse alweer verliest met een spelersgroep die niet beter kan dat hetgeen ze laten zien. Of niet laten zien… Besluit: Kwantiteit, maar verre van kwaliteit! Het bestuur gaat duidelijk serieus in de mist op sportief gebied.

4-0 verliezen op STVV… 45 minuten na de match staan de supporters nog te zingen en te springen en scanderen ze de naam van onze trainer (Voor mij is René nog steeds onze trainer). Zelfs na zo’n wanvertoning en na alweer een verlies blijft 90% van de trouwe Lierse aanhang René voor de volle 100% steunen. Een aanhang waar we terecht fier op mogen, en moeten zijn!

Ik kon het amper geloven toen ik het bericht kreeg dat onze trainer de club verlaat… Ik krijg een krop in de keel en laat me van mijn ‘woessie kant’ zien als ik alle reacties lees, en als ik bedenk dat we een grote Meneer verliezen. Voor mij is René een monument, en dat zal altijd zo blijven. Ik besef dat het voor hem de laatste weken ontzettend zwaar moet geweest zijn, en dan vooral zaterdag. Ik probeer, ik zeg wel probeer, me dan ook neer te leggen bij zijn beslissing. (en bij die van het bestuur) Of het de oplossing is? Wat mij betreft: een duidelijk neen! Voor mij is 2e klasse een feit en zou men eventuele ‘versterkingen’ mogen weglaten en bouwen aan een nieuwe ploeg naar volgend seizoen toe. Met René aan het roer had het perfect geweest. Ik blijf, uiteraard, hopen op beterschap…

Ik hoop dat de voltallige spelerskern er zaterdag voor vecht als leeuwen, zoals René zou vechten. Ze zijn het hem en ons verschuldigd!

Ik ga je enthousiasme en nuchterheid missen, je ‘gehuppel’ naast het veld…
Ik ga de ‘mens’ René Trost missen! Je hebt jezelf in het hart van elke Liersesupporter genesteld, voor altijd. Bedankt voor de ontzettend mooie tijd, en voor je steeds bemoedigende woorden in moeilijke tijden.


Trainer, tot snel!